Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Παρασκευή 15 Απριλίου 2016

Λαγός σε θαλασσόξυλο!

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα θαλασσόξυλο που μετά από μακρινό ταξίδι στα κύματα του Αιγαίου ξεβράστηκε σε μια παραλία. Έμεινε σκεπασμένο από άμμο και φύκια για μεγάλο διάστημα ώσπου έπεσε στα χέρια μου κάποια Οκτωβριάτικη ημέρα.



Καθαρίστηκε από την άμμο και τα φύκια και στην συνέχεια έγινε ένας κατάλευκος χιονάνθρωπος που καλωσόριζε τους επισκέπτες μου έξω από την πόρτα μου http://thalassoksila.blogspot.gr/search/label/Snowman.



Πέρασαν τα Χριστούγεννα, ο Γενάρης, ο Φλεβάρης, έφτασε ο Μάρτης και αυτός εκεί απτόητος περίμενε το χιόνι καλωσορίζοντας τους φίλους μας. Το χιόνι που στην πόλη μας δεν έφτασε ποτέ!



Όμως εγώ είχα συνηθίσει την παρουσία του να με χαιρετάει φεύγοντας το πρωί και να με περιμένει όταν γύριζα αλλά και τον λυπόμουν να καταλήξει στην σκοτεινή αποθήκη.

Έτσι αποφάσισα να φτιάξω έναν λαγό στην πλάτη του για να κάνουνε παρέα!!!!!!



Τώρα ξέρω θα με ρωτήσετε: Και ο λαγός ποιον θα περιμένει;
μάλλον δεν μπορώ να σας απαντήσω, σίγουρα όμως μπορώ να σας δείξω “την παρέα του”!




Ένα πασχαλινό στεφάνι στην πόρτα μου!



Κυριακή 10 Απριλίου 2016

Ονειροπαγίδες

Ονειροπαγίδες κατασκεύασαν αρχικά οι Ινδιάνοι Τσιπέουα (αλλιώς Οτζίμπουε). Το αντικείμενο στη γλώσσα τους ονομάζεται asabikeshiinh. Τις κατασκεύαζαν πλέκοντας σε δίχτυ κλωστές από νεύρα μέσα σε στεφάνια από ξύλο ιτιάς, με μια πλέξη που θύμιζε ιστό αράχνης. 

Συνήθως τις διακοσμούσαν με χάντρες και φτερά. Μετά τις κρεμούσαν πάνω από τα κρεβάτια των παιδιών, για να τα προστατέψουν από τα κακά όνειρα. Με τον καιρό και καθώς το παιδί μεγάλωνε, η ονειροπαγίδα φθειρόταν και καταστρεφόταν. Υποτίθεται ότι μόνο τα καλά όνειρα μπορούσαν να περάσουν από την κεντρική τρύπα της ονειροπαγίδας, ενώ τα κακά σκάλωναν και έμεναν παγιδευμένα. Στη συνέχεια, τα παγιδευμένα κακά όνειρα θα διαλύονταν με το πρώτο φως της αυγής.



Όνειρα κι όνειρα ήρθανε
στα γενέθλια των γιασεμιών,
νύχτες και νύχτες στις λευκές
αϋπνίες των κύκνων.

Η δροσιά γεννιέται μέσ’ στα φύλλα
όπως μεσ’ στον απέραντο ουρανό
το ξάστερο συναίσθημα. Ο. Ελύτης

Υπάρχουν κάποια βράδια που τα όνειρα τρομάζουν και αναστατώνουν…δεν μπορείς να ηρεμήσεις, να ησυχάσεις..


Ένας ινδιάνικος μύθος λέει πώς η Asibikaashi (γυναίκα αράχνη) αφού βοήθησε τους θεούς να βάλουν τον ήλιο στην πορεία του, προκειμένου να προστατέψει τα παιδιά της από τα κακά πνεύματα που κυκλοφορούσαν το βράδυ, έφτιαχνε έναν ιστό, το λυκόφως.Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό.
Έτσι, οι μανάδες ξεκίνησαν να φτιάχνουν ονειροπαγίδες.
Όμως συνήθως η ονειροπαγίδα φτιάχνετε από φθαρτά υλικά έτσι ώστε με το πέρασμα του χρόνου να καταστραφεί γιατί οι «Άγριοι» Ινδιάνοι πίστευαν ότι το σημαντικό είναι η απεξάρτηση από την ονειροπαγίδα κατά την ενηλικίωση, και η ικανότητα του ανθρώπου να παλεύει με τους δαίμονες …;


Σύμφωνα με την παράδοση των Ινδιάνων Λακότα (αλλιώς Σιού), ο διδάσκαλος της σοφίας Iktomi εμφανίστηκε σε όραμα σε έναν πνευματικό αρχηγό των Λακότα, παίρνοντας τη μορφή μιας πολύ σοφής αράχνης. Αρχικά του μίλησε σε μια πνευματική γλώσσα που μόνο οι αρχηγοί των Λακότα κατανοούσαν. Έπειτα καθώς μιλούσε, πήρε το στεφάνι από ιτιά που είχε ο αρχηγός, και ήταν διακοσμημένο με φτερά, χάντρες, τρίχες αλόγου και προσφορές, κι άρχισε να υφαίνει σ’ αυτό ένα δίχτυ από την εξωτερική μεριά προς το κέντρο. Του είπε ακόμα, ότι προϋπόθεση να λειτουργήσει η ονειροπαγίδα είναι η πίστη στο Μεγάλο Πνεύμα.

Η χρήση 
της γενικεύθηκε και σε άλλα ινδιάνικα έθνη, ειδικά στη δεκαετία 1960-1970 όπου αναπτύχθηκε το ινδιάνικο κίνημα. Στη συνέχεια άτομα και ομάδες του χώρου της Νέας Εποχής άρχισαν να κατασκευάζουν, κι ακόμα να πωλούν ονειροπαγίδες. Αυτή η πρακτική καταδικάζεται από τους Ινδιάνους ως σφετερισμός του πολιτισμού τους

Καταδικαστέα λοιπό και η δική μου κατασκευή των ονειροπαγίδων και για τα ινδιάνικα ήθη αλλά και με τον τρόπο κατασκευής τους.
Όμως είναι ένα ιδιαίτερα συναισθηματικά αντικείμενα αφού ο "ιστός τους" είναι δύο πετσετάκια που είχε πλέξει η μανούλα μου με πολλή αγάπη και όνειρα για μένα και την κόρη μου-εγγόνα της! 


Όμως τα παιδιά σήμερα δεν είναι "λάτρεις" στα πετσετάκια έτσι με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει και η κόρη μου να "τιμήσει" την γιαγιά της!



Δαντέλες, κορδέλες και σατέν τριανταφυλλάκια, συμπλήρωσαν  την ατασθαλία μου!


Κυριακή 3 Απριλίου 2016

Πσχαλινό Mobile


Κρεμαστό πασχαλιάτικο mobille με συνδυασμό από κοτοπουλάκια, αυγά και λουλούδια σε παστέλ χρώματα, η πρώτη κατασκευή για το φετινό Πάσχα









Παρασκευή 1 Απριλίου 2016

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!

Καλό μήνα!!!! Και πως να μην είναι καλός όταν από τον χώρο δουλειάς σου απολαμβάνεις αυτή την ονειρεμένη εικόνα!!!
Flamingo!!!


Ναι αυτά τα ταξιδιάρικα και πανέμορφα πουλιά αυτόν τον Απρίλη αποφάσισαν να κάνουν μια στάση και στον τόπο μας! Έξω από το σχολείο μας!!!
Στις Αλυκές της Νέας Λαμψάκου!



Έναν υδροβιότοπο που δυστυχώς αν και οι Αλυκές εδώ και πολλά χρόνια δεν λειτουργούν παραμένει ανεκμετάλλευτος και γίνεται έρμαιο πολλών "καλοθελητών".


Παρ   όλα αυτά εμείς πολλές φορές έχουμε την τύχη να χαρούμε ταξιδιάρικα πουλιά που στο μεγάλο ταξίδι της μετανάστευσης, κάνουν μια στάση ξεκούρασης εδώ!



Συνήθως έχουμε ερωδιούς και διάφορα είδη πάπιας! Πριν από χρόνια είχαμε την τύχη να χαρούμε πανέμορφους κύκνους!



Η Νέα Λάμψακος βρίσκεται τρία χιλιόμετρα έξω από την Χαλκίδα προς την Νότια Εύβοια και οι Αλυκές στην παραλία της. Δίπλα ακριβώς από τα τελευταία "τηγάνια" είναι χτισμένο το σχολείο όπου δουλεύω (φαίνεται στο βάθος ανάμεσα στα δέντρα)



Έτσι καθηγητές και παιδιά στα διαλείμματα μπορούμε και απολαμβάνουμε την ψιλόλιγνη κορμοστασιά τους και κάποιες φορές το υπέροχο πέταγμα τους!



Δυστυχώς όμως αυτός ο πανέμορφος υδροβιότοπος δεν έχει προστατευτεί όπως θα έπρεπε αντίθετα πολλά από τα τηγάνια του μπαζώθηκαν στο παρελθόν από κάποιον Δήμαρχο της περιοχής κατα την διάρκεια κάποιων "ανεγκέφαλων" ονείρων!!!!




Μία γενική άποψη των Αλυκών και των "τηγανιών" όπου στο παρελθόν με την εξάτμιση του νερού γινόταν παραγωγή θαλασσινού αλατιού.




Καλό μήνα!!!!!